اٹھ شاہ حسینا ویکھ لے اسی بدلی بیٹھے بھیس
مشہور زمانہ پنجابی کلام اٹھ شاہ حسینا ویکھ لے اسی بدلی بیٹھے بھیس کو لکھنے والے بابا غلام حسین ندیم ہیں، بابا غلام حسین ندیم کا تعلق سمندری فیصل آباد سے ہے۔
حالیہ دنوں میں اس کلام کو بہاولنگر کے ایک نوجوان نے نہایت خوبصورت انداز میں گایا تو یہ سوشل میڈیا پر وائرل ہو گیا۔
کچھ دن پہلے فہد شفیق صاحب نے بابا غلام حسین ندیم کا انٹرویو کیا جس میں انہوں نے اس کلام کا پس منظر بیان کیا اور پھر خود اپنے انداز سے یہ مکمل کلام پڑھ کر بھی سنایا۔
نیچے ویڈیو کے بعد ہم نے یہ مکمل کلام تحریر بھی کر دیا ہے۔
ماں بولی
اٹھ شاہ حسینا ویکھ لے
اٹھ شاہ حسینا ویکھ لے اسی بدلی بیٹھے بھیس
ساڈی جند نمانڑی کوکدی اساں رل گئے وچ پردیس
ساڈا ہر دم جی کرلاؤندا ساڈی نیر وگاوے اکھ
اساں جیوندی جانیں مر گئے ساڈا مادھو ہویا وکھ
سانوں سپ سمے دا ڈنگدا سانوں پل پل چڑھدا زہر
ساڈے اندر بیلے خوف دے ساڈے بیلے بنڑ گئے شہر
اساں شوہ غماں وچ ڈب گئے ساڈی رڑ گئ نو پتوار
ساڈے بولنڑ تے پابندیاں ساڈے سر لٹکے تلوار
اساں نیناں دے کھوہ گیڑ کے کیتی وتر دل دی پاؤں
اے بنجر رئ نمانڑی سانوں سجنڑ تیری سوہنہ
اساں اتوں شانت جاپدے ساڈے اندر لگی جنگ
سانوں چپ چپیتا ویکھ کے پئے آکھنڑ لوک ملنگ
اساں کھبے غم دے کھوبڑے ساڈے لمے ہو گئے کیس
پا تانڑے بانڑے سوچدے اساں بنڑدے ریندے کھیس
ہنڑ چھیتی دوڑنڑیں بلھیا ساڈی سولی ٹنگی جان
تینوں واسطہ شاہ عنایت دا ناں توڑنڑیں ساڈا مانڑ
اساں پیریں پا لئے گھنگھرو ساڈی پاوے جند دھمال
ساڈی جان لباں تے اپڑی ہنڑ چھیتی مکھ وکھال
ساڈے سر تے سورج ہاڑ دا ساڈے اندر سیت سیال
بنڑ چھاں ہنڑ چیتر رکھ دی ساڈے اندر بھانبڑ بال
اساں مچ مچایا عشق دا ساڈا لوسیا اک اک لوں
اساں خود نوں بھلے سانولا اساں ہر دم جپیا توں
سانوں چنتا چخا چڑھانڑ دی ساڈے تڑکنڑ لگے ہڈ
پھڑ لیکھاں برچھی دکھ دی ساڈے سینے دتی کڈ
اساں در توں دکھڑے چاگدے ساڈے لیکھے لکھیا سوگ
ساڈی واٹ لمیری دکھ دی ساڈے عمروں لمے روگ
ساڈے ویہڑے پھوڑی دکھ دی ساڈا رو رو چویا نور
اے اوکڑ ساڈی ٹال دے تیرا جیوے شہر قصور
آ ویکھ سخن دیا وارثا تیرے جنڈیالے دی خیر
اج پتر بولی ماں دے پئے ماں نال رکھنڑ ویر
اج ہیر تیری پئ سیکدی اج کیدو چڑھیا زنگ
اج تخت ہزارے ڈھے گئے اج اجڑیا تیرا جھنگ
اج ویلے ہو گئے سنجڑے اج سکیا ویکھ چناء
اج پھرن آزردہ رانجھڑے اج کھیڑے کردے چاہ
اج ٹٹی ونجلی پریت دی اج مکے سکھ دے گیت
بنڑ جوگی درد رٹولیا سانوں کوئ ناں ملیا میت
اساں اکھر موتی رولدے اساں در در لاؤندے واج
کوئی لبھے ہیر سیالڑی جیہڑی رنگے اپنڑا داج
ساڈے ہتھ پیالہ زہر دا اساں ویلے دے سقراط
اساں کھنڈ بنڑاندے کھار نوں ساڈی جگ توں وکھری بات
اٹھ جاگ فریدا ستیا ہنڑ کر کوئی تدبیر
جند ہجر کریرے پھس کے اج ہو گئی لیرو لیر
سانوں جوبن لٹے ویکھ کے سب آکھنڑ بابا لوگ
کس کھویا ساڈا جوبنڑا سانوں کیہا لگا روگ
اساں پیڑاں دا ونج پالیا سانوں دکھاں چاڑی پانڑ
سانوں غم دا پینجا پینجدا ساڈے طنبے اڈدے جانڑ
اساں ویجے رکھ انار دے سانوں لبھے طمے کوڑ
اساں مرن دیہاڑ اڈیکدے ساڈی ودھدی جاوے ساؤڑ
ساڈے سر تے رکھ بلور دے ساڈی دھپوں گہری چھاں
ساڈے تنبو ساڑے سورجے ساڈی لوسے دھرتی ماں
ساڈی اجڑی حالت ویکھ کے پا رحمت دی اک جھات
ساڈے سر توں انھی رات نوں ہنڑ کر سائیں نم شبرات
ہنڑ آ باھو سلطانیا! سانوں درداں لیا لتاڑ
اج توڑ زنجیری دکھ دی اج ھو دا نعرہ مار
سانوں الف پڑھا دے پیاریا ساڈی مک جائے ب دی لوڑ
من مشکے بوٹی عشق دی سب نکلے دل دی کاؤڑ
اتھے تڑدے سب ایمان تے ایتھے اڈ دی عشق دی دھوڑ
جو عشق سلامت منگدا پھڑ اس نوں لیندے نوڑ
ساڈا تالو جاوے سکدا ساڈی ودھدی جاوے پیاس
بنڑ بدل ساونڑ وا دا ساڈی پوری کر دے آس
اساں آپنڑی قبرے آپ ای لئے لہو دے دیوے بال
اساں بے بریاں دے شہر وچ اے کیتا نواں کمال
سائیں دمڑی شاہ دیا پیاریا تیرا جیوے سیف ملوک
ساڈے دیدے ترسن دید نوں ساڈے دل چوں اٹھدی اے ہوک
سانوں گڑدی دے دے سخن دی ساڈی کردے صاف زبان
سانوں بکل وچ لپیٹ کے ہنڑ بخشو علم گیان
اساں راتی اٹھ اٹھ پٹدے ساڈی پئ کالجے سوج
اساں چھم چھم روندے پیاریا سانوں ہر دم تیری کھوج
اساں مہرا پیتا سچ دا ساڈے نیلے ہو گئے بل
اساں رہ گئے کلم کلہڑے ساڈا ویری ہویا کل
ساڈے نینیں نیندر رس کے جا پہنچی کیہڑے دیس
ہر راتیں چھوویاں ماردے سانوں لیف سرہانڑے کھیس
آ کوٹ مٹھن دیا والیا لے جپھ دے ساڈی سار
ہک تکھڑا نین نکیلڑا ساڈے دل تھیں ہویا پار
سانوں چڑھیا تیا ہجر دا ساڈا کر لے کوئ توڑ
سانوں برہن جوکاں لگیاں ساڈا لتا لہو نچوڑ
اساں اپنڑے ہی گل لگ کے نت پائیے سو سو وینڑ
ساڈی آ قسمت نوں چمڑی اک بکھاں ماری ڈینڑ
اینوں کیلے منتر پھوک کے اینوں کڈھو دیسوں دور
اے پچھل پیری اوتری ایتھے بنڑ بنڑ بیٹھے حور
اج پئے گیا کال پریت دا اج نفرت کیتا زور
کر تتا لوگڑ پریم دا ساڈے جسے کرو ٹکور
ساڈی سوچ نوں پیندیاں دندلاں ساڈے چل چل ہپ گئے ساہ
نت پھندے بلبل سخن دے اساں خود نوں دیندے پھاہ
سانوں ویلا پچھ لگاؤندا اوتے گڑیاں پاونڑ لونڑ
دن راتاں مچھ مریلڑلے سانوں غم دی دلدل دھونڑ
سانوں لڑدے ٹھونویں یاد دے ساڈا جسا نیلو نیل
سانوں کوڑے کوڑا آکھدے کی دئیے اساں دلیل
آ تلونڈی دے بادشاہ گرونانک جی مہاراج
توں لاڈلہ بیلی ماں دا تیری جگ تے ریہنڑی واج
لے فیض فرید کبیر توں کیتا الفت دا پرچار
توں نفرت دے وچ ڈبدے کئ بیڑے کیتے پار
توں مانڑ ودھایا پرش دا توں ونڈیا ات پیار
پا سچ دی چھاننری پاپ چوں توں لتا پن نتار
تیرا وسے گرو دوارڑا تیرا اچا ہووے ناں
دن راتی سیساں دیوندی تینوں نانک بولی ماں
آ شو کمارا پیاریا! منگ ماں بولی دی خیر
اساں ٹر پئے تیری راہ تے اساں نپی تیری پیڑ
توں چھوٹی عمریں پیاریا کیتا عمروں ودھ کمال
توں ماں بولی دا بوٹڑا لیا لہو اپنڑے نال پال
توں بھنے پیر پراگڑے توں پیتی گھول رساؤنت
تیرا لکھیا گاناں کڈھدے کئ سر دے شاہ کلونت
پا چھاپاں چھلے پینتھڑا لا ٹکا نتھ پجیب
توں ورت کے لفظ انوکھڑے بھری ماں بولی دی جیب
تساں سب سچجے سچڑے رل پیش کرو فریاد
رب ماں بولی دا اجڑیا گھر فیر کرے آباد
چل چھڈ ندیمے قادری ہنڑ کردے پور کلام
توں سیوک بولڑی ماں دا تیرا جگ تے رہنڑا نام
غلام حسین ندیم